Nürburg 2005

Op woensdag 25 mei was het weer zo ver, we gingen weer naar de GP van Nürburg. Gewapend met auto's vol formule 1 spullen en allerhande spullen die een camping verblijf vergemakkelen. Natuurlijk gaan wij, zoals altijd, naar een formule 1 camping. Geen hotel of huisje op tientallen kilometers afstand van het circuit. Om de echte formule 1 genoegens te beleven, moet je op een camping staan. Liefst één die tegen het circuit aangeplakt zit, vol mensen met verschillende nationaliteiten die maar één doel hebben: de F1 in al zijn facetten beleven.

Voor het zo ver was, moesten er natuurlijk vele zaken doorgesproken worden. Hoogtepunt daarvan is zonder twijfel ons jaarlijks F1 feest. We komen dan samen om de formule 1 te kijken en vervolgens te bbq-en. Stel je nu geen gezapige toestand voor, nee, het is een voorproefje van wat ons te wachten staat op de camping. Stel je een tuin met partytent(en) voor en waar je ook kijkt zie je vlaggen van het McLaren en Renault kamp.Overal versieringen en mensen die in F1-tenue staan te springen op harde muziek of die rustig staan te genieten van CD's met racegeluiden. Ook de buren genieten dan volop mee.Het is een gezellige bende van mensen varierend in de leeftijd van 17 tot 58 jaar. Als het even kan, sluiten we de avond af met de door mij (en mij alleen, vrees ik) geliefde marshmellow's roosteren.

Met deze plezierige herinneringen reden wij (Remco en Nienke) woensdagochtend  richting Nürburg. Dit zou ons derde bezoekje aan het Duitse circuit worden, dus we konden de weg wijzen voor Tjeerd en Piet, die in ons kielzog reden. Will en Hetty waren al vroeger vertrokken, aangezien zij een aanhanger moesten meeslepen. Je vraagt je wellicht af of zij dan zo'n grote tent hebben. Dit is niet het geval, maar een grote koelkast en even zo grote bbq kunnen in zo'n weekend natuurlijk niet ontbreken.

Eenmaal aangekomen zetten we een groot stuk vel af om  op deze manier ruimte te creëren voor Marco en Saskia, die dezelfde avond zouden komen en Sanne, die vrijdagavond zou verschijnen.  Op woensdag is alles nog vrij rustig, dus vulden we onze tijd met het verkennen van de omgeving, dit met name voor de mensen die voor het eerst in Nürburg waren. Tevens werden de diverse tenten aangekleed met verlichting en andere atributen.

Al gauw druppelde de camping vol en zat de stemming er in. Het is een kakkafonie van geluid en licht. Overal hoor je muziek en gelach. Op de meeste campings is het gebruikelijk een gezamelijk feest te beginnen. Volkomen onbekenden drinken, lachen en discussiëren met elkaar om elk gesprek met "proost" te beïndigen. In ons geval wisten onze duitse buren precies wat feest vieren is. Moe maar voldaan (en lichtelijk beneveld door de drank) dook iedereen zijn of haar tent in.

Op donderdag was er een pitwalk op het circuit. Nu had niemand van ons gezelschap dit eerder meegemaakt, dus ondernomen we "en masse" de wandeling naar het circuit. Het was erg leuk om te bekijken hoe het er aan toe ging. Er gebeurde natuurlijk niet al te veel, maar dat namen we op de koop toe. Na de nodige inkopen te hebben gedaan in het shopping centre, keerden we terug naar de camping, waar het feest weer opnieuw begon. Ondertussen stond de camping al vrij vol.

Hoewel wij ons vaak vermaakten door naar de uitdossingen van anderen te kijken, baarden ook wij opzien. Vooral ons dartboard viel op. Het hing op een houten standaard en je kon gooien op de foto van Schumacher (die wij allen duidelijk niet als favoriet hebben).  

Naast het darten, werd er veel gekaart en hebben Hetty en Nienke hun kunsten vaak vertoond op de "dansvloer". Uiteraard aleen met een, al dan niet, alcoholische versnapering in de hand.

Op vrijdag vertrokken we weer richting het circuit om onze tribune 13 op te zoeken. Het was weer geweldig om de auto's te horen. De eerste auto is altijd een kippenvel moment. Ondanks dat wij als groep een grote voorkeur hebben voor McLaren of Renault, moesten we erkennen dat de Williams en Jordan ook erg indrukwekkend klonken.

De training en kwalificatie verliepen prima en de McLaren fans (waaronder ik) meenden het prima voor elkaar te hebben. Tijdens de rijdersparade wilde ik kosten wat kost mijn "banner" aan Kimi Raikkonen laten zien. Sanne hielp bereidwillig mee en Kimi waardeerde het blijkbaar, want hij gaf ons een "thumbs up". De race was geweldig tot het noodlot, één ronde voor het einde, toesloeg. Ik hoef niemand te vertellen hoe de Kimi-fans dit beleefd hebben, maar ook de Renault fans voelden zich achteraf niet voldaan.Toch hebben we nog een gezellige avond beleefd voor we op maandagmorgen weer richting Nederland vertrokken. 

Terug